Noord-Korea (7) - Kim-verering in optima forma

Dinsdag 30 juli 2013
Vanmorgen zijn we naar de plek gegaan waar we onze stropdas voor mee moesten nemen: het Kumsusan Memorial Palace. Tijdens zijn leven woonde Kim Il-sung daar, nu ligt hij er opgebaard, samen met zijn zoon.

Een bezoek aan dit mausoleum is een hele ervaring. Het begint al met het netjes gekleed zijn: nette broek, overhemd en das voor mannen, en een nette broek of jurk/rok voor vrouwen. Bij de ingang mochten we niets meenemen behalve onze portemonnee – geen foto’s dus helaas. Dan lopend door lange gangen, met trieste muziek, vol met foto’s van de ene Kim of de andere Kim.

Dan, eindelijk, kom je bij de zaal uit waar de Grote Leider ligt opgebaard. Niet dat je zomaar naar binnen mag – eerst moet je door een soort blaasdeur heen voordat je de zaal binnen mag. Stel je voor dat je een stofje mee naar binnen zou nemen. Dan loop je in een groepje om de baar heen, en stopt aan iedere kant om een buiging te maken. Al met al best indrukwekkend.

Vervolgens door een zaal met allerlei eredoctoraten medailles uit obscure, vaak Afrikaanse en voormalig communistische, landen. Inderdaad, het soort landen waar ik vaak kom. Een verdieping lager (of hoger, dat ben ik even kwijt) ligt zijn zoon opgebaard. Ook hier een zaal met allerlei prullaria. Tot slot twee zalen waar wat toys van de boys zijn uitgestald, waaronder treinstellen en auto’s die de leiders echt gebruikt hebben. In het treinstel van de zoon staat zelfs een Apple computer.

Daarna wat op het plein rondgelopen en een groepsfoto voor het paleis gemaakt. Vervolgens naar het Grand People’s Study House. Een grote bibliotheek waar de indruk wordt gewekt dat mensen echt studeren en leren. Met computers, studiezalen, boeken, en taperecorders met Beatles-muziek. Hip!

’s Middags hadden we het geluk de eerste groep te zijn die het verbouwde Victorious Fatherland Liberation War Museum mocht bezoeken. Ofwel het museum dat de heroïsche overwinning van de Noord-Koreanen over de ‘imperialisten’ (de Amerikanen met in hun kielzog de Zuid-Koreanen) tijdens de Koreaanse oorlog. Dat er feitelijk slechts een wapenstilstand is en dat er toch niet van een overwinning van een van beide partijen gesproken kan worden, dat is niet hun waarheid. Wél hun waarheid is dat de imperialisten de Koreaanse oorlog begonnen zijn wat ze met diverse documenten proberen te bewijzen.

Ondanks het nogal eenzijdige beeld (niet verrassend), is het een erg mooi museum geworden. En we werden gevolgd door de Noord-Koreaanse televisie omdat we de eerste groep waren. Ook hier helaas geen foto’s van. Buiten staan wat wapens en voertuigen die de Noord-Koreanen van de imperialisten tijdens en na de Koreaanse oorlog, met als hoogtepunt de USS Pueblo, een Amerikaanse boot.

Eind van de middag zijn we naar Nampo gereden, aan de westkust, waar we logeerden in het Ryonggang Spa Hotel. Iedere kamer had een bad waar water uit een bron komt met bijzondere krachten. Je moest er niet langer dan 30 minuten in zitten, want anders werken de krachten zich tegen je.

Nampo was ook de plek waar we een andere culinaire lekkernij op hebben: petrol clams. Ofwel schelpdieren die een soort van gebarbecued worden door er benzine overheen te gooien en het boeltje in de fik te steken. Klinkt ranzig, maar het smaakte echt heerlijk! De schelpen worden zo neergelegd dat er geen benzine in komt. En uiteraard hoort daar ook een glaasje soju bij.

Woensdag 31 juli 2013
De laatste volle dag in Noord-Korea! Helaas niet de meest interessante dag. Al eindigde het erg gezellig.

Vanuit Nampo gingen we naar de West Sea Barrage, een dam. Sommige mensen uit onze groep vonden het machtig interessant, ik niet. Daarna gingen we terug naar Pyongyang, maar niet voordat we eerst stopten bij een coöperatieve boerderij. Ook leuk. De lunch was wél gezellig, met (jawel!) Koreaanse BBQ. Heerlijk! Toen gingen er twee Noord-Koreaanse meisjes zingen en moesten diverse mensen mee dansen. Ja, ik ook.

Terug in Pyongyang zijn we naar de filmstudio’s gegaan. Want behalve president, leider en inspirator, zijn de Kims ook filmregisseur geweest. Of producent. Hoe dan ook, ze hadden een grote liefde voor film welke tot uiting kwam in deze filmstudio’s. Ik heb ook wat films gekocht, ben benieuwd!

Daarna het hoogtepunt van de Kim-verering: het Metro-museum. Jawel, een museum ter ere van de bouw van de Pyongyang metro. Zalen gevuld met aanwijzingen van de Grote Leider zelf, voertuigen waar hij in gezeten heeft, en andere hoogtepunten. Toen iemand van onze groep probeerde een foto te maken, werd hij/zij (weet niet meer wie het was) nog niet niet afgevoerd, maar werden we wel door de boss lady continu in de gaten gehouden. Erg vermoeiend.

De laatste stop deze middag de Juche toren. We hadden hem al regelmatig gezien, want hij torent hoog boven de stad uit. En nu konden we hem dan eindelijk bezichtigen. Mooie toren, prachtig uitzicht.

’s Avonds zouden we naar de kermis gaan, maar helaas. De stroom in die kant van de stad was uitgevallen, dus beide kermissen waren we dicht. Toen zijn we naar de diplomatenclub gegaan waar (jawel) diplomaten komen om een drankje te drinken. Niet dat er iemand was op dat moment, maar dat maakte niet uit. En zoals gebruikelijk in (Noord en Zuid) Korea en de rest van Azië konden we helemaal los gaan op, jawel: karaoke! Nou, dat is aan mij wel besteed: geef mij een microfoon en ik ga los. Zie het resultaat op de foto’s

De volgende keer ga ik het hebben over de reis terug naar Beijing, per trein dit keer. En geef ik een reflectie op mijn reis en mijn denkbeelden over Noord-Korea. Klinkt wel wat gewichtig, ik geef het toe...