Hardlopen en voetbal

Hoogste tijd jullie weer te updaten over mijn avonturen hier. En met ‘hier’ bedoel ik Baltimore, al ben ik daar allang weer weg, want via Nederland ben ik nu in Uganda beland. Daarover straks meer.

In oktober heb ik twee weken in Baltimore gezeten voor de jaarlijkse trainingen en vergadering met alle accountants. Dit is ook het enige moment in het jaar dat alle accountants bij elkaar komen, want in de rest van het jaar zijn verspreid over de wereld ons werk aan het doen.

Tijdens deze twee weken heb ik meegelopen in de Baltimore Marathon zoals jullie in mijn vorige bijdrage hebben kunnen lezen. Met veel succes! Niet zozeer qua gelopen tijd, maar wel qua opgehaald geld. Want bij elkaar hebben jullie ruim 1100 dollar (ruim 800 euro) gedoneerd en daar ben ik heel trots op! Nogmaals dank aan al degenen die mij ondersteund hebben!

Een dag later ben ik naar het voetbal geweest. Althans, wat de Amerikanen ‘football’ noemen. Want wat voetbal in de rest van de wereld heet, heet in de VS ‘soccer’. Rare jongens, die Amerikanen.

‘Football’ dus. Op z’n Amerikaans. En dat is een spektakel op zich. Zeker in Baltimore, want de plaatselijke Ravens kunnen zich goed meten met de andere teams in de National Football League (NFL). In 2000 zijn ze zelfs wereldkampioen geworden! Tja, als dat Amerikaanse ‘football’ alleen maar in de VS wordt gespeeld, dan kun je vrij makkelijk wereldkampioen worden.

Hoe dan ook, het is echt een spektakel. Dat begint al uren voor aanvang de wedstrijd. Met ‘tailgaten’. Ofwel indrinken vanuit de kofferbak van je auto. Tja, het schijnt traditie. En daarbij maakt het niet uit of de wedstrijd om 13:00 uur, 16:00 uur of 20:00 uur begint. Rare jongens, die Amerikanen.

Dan de wedstrijd. Eerst het volkslied, waarbij iedereen op een bepaald moment naar Fort McHenry wijst, de geboorteplaats van het volkslied, dat net buiten Baltimore ligt. Een hoop geschreeuw, gejoel, gejuich, 50.000 man/vrouw/kind – ja, het is echt een familiegebeuren.

En de wedstrijd dan? Niet heel bijzonder. Wél gewonnen. Het is vooral één groot spektakel, waarbij de meeste voetbalwedstrijden die ik ooit gezien heb, niet tegenop kunnen. Zo leuk om mee te maken, dat ik de volgende keer weer ga. En dat is al snel, want in december ga ik voor een kleine week terug naar Baltimore.

Inmiddels zit ik in Uganda. Weer een bijzonder land, met een mooi landschap. En thuisbasis van de Nijl en van berggorilla’s en chimpansees. Heb ze nog niet gezien, maar hoop dat wel binnenkort wel te doen. Daarover de volgende keer meer.