Op weg naar Anke en Kees

Na Pakistan heb ik een korte trip gemaakt naar Chennai in India, op bezoek bij mijn goede vriendin Anke en haar wederhelft Kees. Ondanks dat het buurlanden zijn, kun je niet direct tussen beide landen vliegen. Sterker nog, ben ongeveer 24 uur onderweg geweest om van Islamabad naar Chennai te reizen. Maar ik heb er geen spijt van gehad.

Mijn 24-uursreis verliep via Doha (Qatar). Als je de wereldkaart erbij pakt, zie je dat dat niet helemaal een handige route is. Eerst naar het zuidwesten om in Qatar te komen, en vervolgens naar het zuidoosten om naar Chennai te gaan. Maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Het vertrek vanuit Islamabad was al een hele uitdaging. Mijn vlucht vertrok om 3:40 uur (niet mijn favoriete tijd) en rond 1:30 uur was ik op de luchthaven. Althans, in een enorme rij voor de ingang van de luchthaven. Een mannetje kwam al meteen op me af die me wilde helpen naar binnen te gaan. Vooruit dan maar. Echt veel schoot het niet op, maar heb hem toch maar 100 roepie gegeven (ongeveer 1 euro). Hij flink verontwaardigd natuurlijk, want dit was niet genoeg. Jammer dan voor hem.

Dat was de rij waarbij ieders bagage werd bekeken. In mijn geval alleen mijn zorgvuldig ingepakte grote koffer waar een ander mannetje doorheen ging ploegen. Alles was goed en ik kon door. Hebben ze geen scanapparaat dan? Jawel, dat kwam meteen daarna. Toen werd ik door weer een ander mannetje naar het begin van de incheckbalie geleid die uiteraard ook geld wilde. En wat ik gaf was ook te weinig natuurlijk.

De dame achter de incheckbalie gaf aan dat ik een extra heffing moest betalen die nog niet in de ticketprijs verwerkt zat. Uiteraard in lokale valuta die ik net omgewisseld had en aan de twee mannetjes besteed had. Beetje vaag, maar ik kwam er niet onderuit. Toen langs de douane en door naar de enorme wachtruimte.

Ook deze wachtruimte was een grote chaos. Drie vluchten die ongeveer om dezelfde tijd weggingen en allemaal door een enkele gate – dat is vragen om problemen. Buiten moest je goed opletten dat je in de juiste bus stapte, want voor je het weet, stap je op het vliegtuig naar Dubai in plaats van Doha. Ook leuk, maar niet waar ik naartoe wilde.

Nou goed, uiteindelijk ben ik in Doha aangekomen. Daar had ik een overstap van ongeveer 15 uur, dus ben ik de stad ingegaan. Het deed me heel erg denken aan Dubai – afwisseling van (weinig) oud en (veel) nieuw, mannen in lange witte gewaden, en heet. Ik was daar eind maart, maar de temperaturen liepen al tot 35 graden op.

Ik heb vooral uitgerust, maar ook lekker door de stad heen gelopen. Leuke souq (soort van markt) midden in de stad, en best wel wat aardige oude en nieuwe gebouwen. En ik had mezelf op een erg fijn hotel getrakteerd om wat uit te kunnen rusten. En aan het zwembad op de 47e verdieping te liggen.

’s Avonds ben ik doorgevlogen naar Chennai waar ik midden in de nacht aankwam. Heerlijk, twee nachtvluchten achter elkaar. Ik werd netjes door de chauffeur van Anke opgehaald en bij hen thuis afgezet. Ondanks het vroege tijdstip werd ik zeer hartelijk door twee slaperige mensen ontvangen.

Ik moest, net als Anke, gewoon werken in India. Maar gelukkig heb ik ook nog wat van de stad en de omgeving kunnen zien. Daarover snel meer.