Noord-Korea (1) - Introductie

Het jaar is nog niet voorbij, maar ik kan nu al zeggen dat mijn meest bijzondere reis die naar de Democratische Volksrepubliek Korea is geweest, in de volksmond beter bekend als Noord-Korea. Na in 2008-2009 vier maanden in Zuid-Korea te hebben gewoond, heb ik een fascinatie voor Noord-Korea ontwikkeld. En nu kwam het qua reisschema zo goed uit dat ik eindelijk het noorden heb bezocht. En het was een bijzondere reis was het. Ik zal jullie van dag tot dag verslag doen.

Woensdag 24 juli 2013
Een soort voorproefje. Om 18:00 uur moesten we ons voor een briefing melden op het bureau van Koryo Tours, het Britse reisbureau waar ik mijn reis geboekt had. Want ja, lieve mensen: iedereen kan Noord-Korea bezoeken (met uitzondering van Zuid-Koreanen). De meeste reizen beginnen en eindigen in Beijing, en er zijn diverse reisbureaus die zo’n reis voor je kunnen organiseren.

Want alle reizen naar Noord-Korea zijn georganiseerde reizen – je kunt niet op eigen houtje rondreizen. Zo’n georganiseerde reis kan een groepsreis, of een individuele reis. Ik heb voor een groepsreis gekozen, om meerdere redenen. Ik ben alleen gegaan, en dan is het wel leuk om andere mensen te leren kennen. Bovendien is een individuele reis een stukje duurder dan een groepsreis – en goedkoop is een reis naar Noord-Korea sowieso niet. Ter indicatie: voor mijn achtdaagse reis was ik ruim 2000 euro kwijt. En dan moet je nog naar Beijing zien te komen.

Waarom heb ik voor deze reis gekozen? Ik wilde graag Noord-Korea bezoeken als de mass games plaatsvinden. Dit is een (vrijwel) jaarlijks evenement met zang en dans, met net zoveel deelnemers als publiek – zo’n 100.000. Uniek in de wereld. En deze mass games vinden meestal vanaf eind juli tot begin september plaats, dus ik moest het wel handig plannen. Meer over de mass games in een andere bijdrage. Daarnaast heb ik voor Koryo Tours gekozen omdat zij al twintig jaar reizen naar Noord-Korea organiseren, en een goede reputatie hebben. Bovendien hadden zij een groepstoer die qua timing erg goed paste. Mét bezoek aan de mass games.

Kortom, de briefing. Er was veel animo voor deze groepstoer, genaamd de Victory Tour, want er waren in totaal vier groepen van zo’n twintig personen per groep. Tijdens de briefing kregen we wat laatste info over de toer, en met name de ‘do’s’ en ‘don’ts’ van een verblijf in Noord-Korea. De belangrijkste ‘don’ts’:
- Pas op wat je fotografeert: geen militaire objecten, mensen alleen op de foto zetten na hun toestemming, en geen ‘onbehoorlijke’ foto’s maken van een van de grote leiders. Daarover een andere keer meer.
- Ga niet zelf rondjes lopen, maar blijf bij de groep. De enige vrijheid die je hebt is ’s avonds in je hotel – je kunt niet zomaar ergens zelf naartoe gaan, of een taxi pakken of zo.
- Praat niet negatief over Noord-Korea in het gezelschap van je Koreaanse gidsen of andere gidsen. Hun waarheid is een andere dan de jouwe. Ook daarover een andere keer meer.

Al met al heel nuttig, en de volgende dag moesten we om 8:00 uur verzamelen om naar het vliegveld te gaan voor onze vlucht naar Pyongyang.

Donderdag 25 juli 2013
Spannende dag, want we gaan naar Noord-Korea toe! Omdat ik dinsdag pas in Beijing was gearriveerd, had ik nog een jetlag, dus ik heb niet zo goed geslapen. Zal ook een beetje spanning zijn geweest. Om 8:00 uur was iedereen bij het kantoor van Koryo Tours en zijn we naar de luchthaven van Beijing gegaan. Iedereen kreeg zijn visum – een los papier dat je helaas niet mocht houden. Gelukkig hebben we de foto’s nog ;-). Ook geen stempel in je paspoort helaas, al zou zo’n stempel tot vragen kunnen leiden bij een bezoek aan, zeg, de Verenigde Staten.

Op de luchthaven moesten we inchecken bij een wat afgelegen deel van Terminal 2 waar de incheckbalie van Air Koryo is. Lange rijen, maar het ging vrij vlot. Rond 10:30 uur boarden en een uurtje later gingen we echt weg. We werden verwelkomd met feestelijke Koreaanse muziek in het vliegtuig (heb een stukje opgenomen en geüpload, alleen niet heel goed te horen). En onderweg kregen we een niet onsmakelijke koude kipburger en een drankje naar keuze. Ook hadden ze kranten (de Pyongyang Times) en tijdschriften, erg leuk.

Ruim twee uur later landden we in Pyongyang. We zijn op Noord-Koreaanse bodem! Iedereen allemaal foto’s maken, wat officieel niet mag, maar waar niemand problemen mee heeft. Immigratie verliep soepel, en buiten werden we opgewacht door medewerkers van het Koreaans Toerismebureau KITC. Want zoals ik hiervoor al aangaf, het is niet de bedoeling dat we zelf wat gaan rondlopen. En omdat een beetje in de gaten te houden, krijgt iedere groep twee gidsen mee, in ons geval mevrouw Kim en meneer Ho.

Het oorspronkelijke plan was dat we vanavond al naar de mass games zouden gaan. Helaas, de plannen zijn gewijzigd. Zoals heel normaal is in Noord-Korea. Eerst zijn we op een aantal plekken gestopt waar we foto’s konden maken. Het viel ons op dat er op diverse plekken grote groepen mensen waren. Dit was allemaal in voorbereiding op Victory Day (Overwinningsdag) op 27 juli, waar Noord-Korea herdenkt dat ze de vijand (lees: Zuid-Korea en de VS) hebben verslagen 60 jaar geleden. In feite zijn noord en zuid nog steeds in staat van oorlog – in 1953 is alleen een wapenstilstand getekend, en daar is nog niets in veranderd.

Bij de tweede plek konden we ergens naar het toilet en wat water of iets anders kopen, dus dat gingen een aantal mensen doen. En anderen gingen aan de andere kant van het plein wat rondlopen. Paniek! De groep was niet meer bij elkaar, dus dit was niet helemaal de bedoeling. Uiteindelijk liep het met een sisser af, maar echt handig was het niet van ons om op de eerste dag al tot wat onrust bij onze gidsen te leiden.

Daarna zijn we bier gaan drinken – Noord-Korea heeft heel veel van die minibrouwerijtjes, erg leuk. De bar zag er best chique uit, duidelijk niet een plek voor de gemiddelde Noord-Koreaan. ’s Avonds zijn we met allevier de groepen gaan eten, en na het eten doorgereden naar Pyongsong waar we hebben overnacht. In een interessant hotel – balkondeur sloot niet, gordijnen gingen niet helemaal dicht, en ik kon het licht in het halletje niet uitdoen. Ach ja, hoort er allemaal bij. Ik heb gelukkig heerlijk geslapen.

Wordt vervolgd.