Beestjes kijken

Even een korte terugblik op het afgelopen jaar. Toch wel een bijzonder jaar waarin ik veel heb meegemaakt. Ik ben 2011 begonnen waar ik 2010 ben geëindigd, namelijk in Liberia. Hoop gedoe rond mijn nieuwe contract destijds, maar dat is uiteindelijk goed verlopen, en over het algemeen heb ik een heel leuke tijd daar gehad.

Op 1 juni ben ik met mijn huidige baan begonnen, als intern accountant bij een Amerikaanse hulpverleningsorganisatie. Een baan die mij naar verschillende landen brengt. Landen waar ik normaal gesproken niet zo snel zou komen. Zo ben ik het afgelopen jaar in Nigeria, Zuid-Sudan, Kenia en Uganda geweest – over de eerste drie landen heb je in eerdere bijdragen al kunnen lezen. En als je doorleest, kun je (eindelijk) mijn verslag over Uganda lezen.

Ik heb kerst en oud & nieuw heerlijk in Nederland gevierd, voor het eerst in drie jaar. Tussen de bedrijven door inderdaad, want ik ben nu ruim twee weken terug uit Uganda (via Baltimore). En volgend weekend vertrek ik weer, naar Ethiopië dit keer.

Uganda dus. Weer een nieuw land op mijn lijst af kunnen tikken. Was ik tot anderhalf jaar geleden nog nooit in Afrika geweest, inmiddels is dit al mijn tiende land op dit continent. Jeetje, wat gaat dat snel en wat mag ik mijzelf gelukkig prijzen dat ik dit allemaal mag zien.

Uganda. Een land zo groot als Groot-Brittannië, rond de evenaar, grenzend aan Zuid-Sudan, Kenia, Tanzania, Rwanda en de Democratische Republiek Congo. 28 Miljoen inwoners waarvan er ruim een miljoen in de hoofdstad Kampala wonen. Niet grenzend aan zee, maar wel in het gelukkige bezit van een enorm meer (het Victoria-meer, niet te verwarren met de Victoria-watervallen die heel ergens anders in Afrika liggen).

Wat is er te zien of te doen? Gelukkig veel meer dan in Zuid-Sudan. Te beginnen met de hoofdstad Kampala. Niet een heel bijzondere stad, maar genoeg prima restaurants, bars, bioscopen en andere vormen van vermaak om het een tijdje uit te houden. Plus dat Kampala een van de veiligste steden van Afrika is, dat wil ook wat zeggen.

Maar zoals zo vaak: voor de hoogtepunten van een land, moet je de stad uit. En daar beginnen de mogelijkheden. Ga je een paar uur naar het westen, dan kom je in een aantal prachtige natuurgebieden rond Fort Portal uit. En laat ik daar nu net voor een week naartoe gemoeten hebben.

Eén dag ben ik naar het Queen Elizabeth National Park (QENP) geweest om toch wat van de omgeving te kunnen genieten. En dat is goed gelukt: olifanten, buffels, nijlpaarden, vogels en zelfs een leeuw. Geen gorilla’s of chimpansees helaas, die bewaren we tot een volgende keer. Prachtig!

De foto van de leeuw heb ik letterlijk van een paar meter afstand kunnen nemen. In het QENP hebben we een zogenaamde game drive gedaan. Dan komt een gids bij je in de wagen zitten die je door het park heen leidt. Iemand die heel goed dieren in bossen kan spotten. Zo zag hij dus een leeuw in een struik zitten die ik zelfs na goed kijken niet zag.

Wij dus van de hoofdweg af om de leeuw wat beter te kunnen zien. Met het risico van een 150 dollar boete omdat we niet de weg af mochten van de parkbeheerder. Maar ja, we wilden wel graag die leeuw van dichtbij zien. Dus wij naar die struik waar de leeuw gespot was. De chauffeur reed de struik in om de leeuw te ‘stimuleren’ uit de struik weg te gaan. Met de foto als resultaat. Geweldig!

’s Middags hebben we in het QENP een boottocht gemaakt over het meer. Ook hier veel dieren gespot. We gingen de boot op, en deze bleek vol met Nederlanders te zitten. Tja, die kom je dus echt overal tegen. In dit geval van het soort ‘waarom moet ik een reddingsvest om?’ als gezegd wordt dat iedereen zo’n ding om moet. Ik heb me dus maar stil gehouden.

Ga je twee uur naar het oosten van Kampala, dan kom je in Jinja uit. Een stad die zichzelf prijst als dé plek waar de Nijl ontspringt. Zal best zo zijn, maar er zijn meer plaatsen die dat claimen. Hoe dan ook, de moeite waard, en hier ben ik dan op mijn verjaardag naartoe gegaan. Een tikkie toeristisch weliswaar, getuige een megabord dat aangeeft dat dit dé bron van de Nijl is, samen met wat stalletjes waar ze de nodige prul verkopen en jongens die allemaal een bootje hebben. We hebben toch maar een tochtje met de boot gemaakt wat eigenlijk wel erg leuk was. Daar werden we ook op de bron gewezen en je zag het water de andere kant op bewegen dan het water dat vanuit het Victoria-meer de Nijl instroomt. Klonk aannemelijk, maar goed, ik ben geen waterdeskundige.

Ik had ook graag berggorilla’s willen zien, want daar staat Uganda om bekend. Maar helaas, dat kost 500 dollar plus dat er een enorme wachtlijst is. Dat werd me wat te gortig. Een andere keer maar. Sowieso lijkt Uganda mij een fantastische plek om een safari te doen. Veel minder toeristisch dan Kenia of Tanzania (los van de onvermijdelijke Nederlandse toeristen) en minstens zo mooi. En had ik al verteld dat Uganda zo’n prettig klimaat heeft? Rond de 25 graden, af en toe een verkwikkend buitje. Niets mis mee.

Ook in 2012 zal ik jullie van mijn avonturen op de hoogte houden. Op de planning staan Ethiopië, Pakistan, India, Israël en de Palestijnse gebieden, Madagascar, Sudan en Sierra Leone. En tussendoor de Olympische Spelen in Londen. Kortom, genoeg te zien! Ik kijk er naar uit.