Nollywood

Je leest het goed – geen Hollywood of Bollywood, maar Nollywood. Ofwel de Nigeriaanse filmidustrie. Want ja, ik heb de afgelopen tijd in Nigeria gezeten, voor mijn eerste project. De filmindustrie is een enorme business daar, iedere week komen er tientallen films uit die voor zo’n 10.000 dollar (7.000 euro) worden gemaakt. De meeste halen de bioscoop niet maar worden direct op DVD uitgebracht. De Nigerianen zijn sowieso niet zo van de bioscoop, want Abuja (een stad zo groot als Amsterdam) telt slechts twee bioscopen.

Soms is een film goed genoeg om wél in bioscoop vertoond te worden. Een voorbeeld is Aramotu, een film waar we afgelopen weekend naartoe geweest ben. Een traditioneel verhaal in een klein dorp dat zich een eeuw geleden afspeelt en waar aan een vrouw occulte krachten worden toebedeeld. Met alle gevolgen van dien. Niet direct mijn soort film, maar het was zeker de moeite waard.

Verder helaas niet zoveel van het land gezien, maar gelukkig hebben we wel een dagtripje kunnen maken. Chauffeur geregeld via-via, ging prima, alleen hij wist niks te vinden, en moest het dus overal vragen. Eerst naar een pottenbakkerij-dorp geweest. Was aardig. Toen wilden we naar een dam waar je een mooi uitzicht op een meer zou hebben. Helaas, een mannetje en vrouwtje in uniform en grote geweren vertelden ons dat het een restricted area was. Dus we mochten niet door. Terwijl ondertussen diverse auto’s in en uit reden waarvan ik niet de indruk had dat die enorm gecontroleerd werden. Maar goed.

Tja, wat is er dan nog meer te zien. Een rots, hadden we gelezen. Wij dus naar de Zuma rots. Op zich mooi en indrukwekkend, maar we konden hem alleen maar langs de snelweg bewonderen. Goed uitkijken dus en snel wat foto’s nemen. Tja, wat toen? Het was 14:00 uur, we hadden nog niet zoveel gezien, maar om nu al terug naar de stad te gaan. Nou, nog een ding bekijken dan. Volgens ons toeristische boekje zou er in de buurt van de rots ook een waterval zijn. Nou vooruit, laten we daar dan maar naartoe gaan.

‘In de buurt’ betekende nog 1,5 uur rijden. En een paar keer vragen onderweg. Maar toen hadden we hem eindelijk gevonden, de Gurara Falls. En het was echt de moeite waard, dat kun je wel aan de foto’s zien. Dus al met al een mooie dag.

Nu ben ik weer even terug in Nederland, weer even familie en vrienden zien. Maar niet voor lang, want komend weekend vertrek ik naar het volgende project. En dat zal plaatsvinden in het jongste land van deze wereld. Geen idee welk land ik bedoel? Gewoon mijn blog blijven lezen, dan kom je er vanzelf achter...