Noord-Korea (5) – Bloemen, circus en meer

Ik heb geprobeerd wat video’s van de mass games up te loaden, maar het is me helaas nog niet gelukt. Wordt vervolgd! Daarom nu verder met mijn dagboek.

Zondag 28 juli 2013
Het regent! Heel gebruikelijk in de Koreaanse zomer, maar het was de eerste keer dat ons dit overkwam. Gelukkig beginnen we de dag met een bezoek aan de Kim Il-sung Flower Exhibition. Inderdaad, een grote bloemententoonstelling. Zowel de Grote als de Geliefde Leider hebben hun eigen bloem, die uiteraard te zien is.

We werden rondgeleid door een lokale dame die zeer goed op de hoogte was alle goede dingen die de Leiders hebben gedaan, en geen moeite had die met ons te delen. Kijk goed naar de foto’s: ook hier is een beetje oorlogsretoriek nooit ver weg, en ik heb nooit geweten dat Korea net zo groot is als Japan. Oh ja, en Pyongyang is uiteraard de hoofdstad van een verenigd Korea.

Daarna zijn we naar de Foreign Language Bookshop gegaan. Een leuk winkeltje waar alle grote werken en toespraken van de Leiders te koop zijn. Evenals allerlei edities van de Pyongyang Times en een maandelijks tijdschrift over Noord-Korea. Uiteraard allemaal staatspropaganda, maar uitermate vermakelijk om te lezen.

’s Middags zouden we naar een park gaan, maar vanwege de regen had dat geen zin. Toen hadden we de keus tussen de bowlingbaan en het circus. Hoewel bowlen natuurlijk hartstikke leuk is, koos iedereen voor het circus. Terechte keus zo bleek, want het was geweldig. Wat een acrobatiek en lenigheid!

Eind van de middag door naar Kaesong, in het zuiden van Noord-Korea. Vooral bekend om de fabrieken waar Noord-Koreanen werken onder leiding van Zuid-Koreaanse managers. Inmiddels zijn de fabrieken weer open, maar toen wij er waren, waren ze gesloten.

Dat was ook niet het doel van ons bezoek – Kaesong ligt vlakbij Panmunjom, een belangrijke plaats op de grens van Noord en Zuid. In Kaesong overnachtten we in het Minsok Folk Hotel, een traditioneel Koreaans hotel zoals je die in Zuid-Korea ook ziet. Zonder bedden, maar met matrassen op de vloer. Erg leuk!

In Kaesong heb ik ook een van de culinaire hoogtepunten van de reis op: hondensoep. Niet per se voor herhaling vatbaar. Ook was Sheila, een van onze reisgenoten, jarig, dus hebben we een liedje voor haar gezongen. ’s Avonds nog wat in de bar gehangen en toen naar mijn matras op de vloer.

Maandag 29 juli 2013
’s Ochtends eerst een wandeling door Kaesong waar we een aardige indruk kregen van het stadsleven. Ook daar een standbeeld van de Grote Leider bezocht en onze eer betuigd.

Daarna door naar Panmunjom. Middelpunt van de gedemilitariseerde zone (DMZ), de vier kilometer brede grens tussen Noord- en Zuid-Korea. In 2009 was ik er al eens geweest, aan de Zuid-Koreaanse kant. Toen was het heel speciaal om zo dicht bij Noord-Korea te zijn. En nu was het superleuk dezelfde plekken aan de andere kant te zien.

Iets wat ik mij goed kon herinneren van mijn bezoek aan de Zuid-Koreaanse kant, was dat we vooral erg goed op moesten letten, en niet van de groep weg moesten lopen. Een beetje zoals we ons de hele tijd in Noord-Korea moesten gedragen. Maar ons werd toen ook verteld dat, als we Noord-Koreanen of anderen aan de andere kant van de grens zagen, dat we dan zeker niet moesten zwaaien – het vijandbeeld werd goed in stand gehouden.

Wat een verschil met het bezoek nu aan de noordkant. Om een een of andere manier was het veel relaxter – waarschijnlijk waren we al gewend hoe ons te gedragen. Maar ook de Noord-Koreanen die ons rondleidden waren heel aardig en vriendelijk. Midden op de grens staat een rijtje lichtblauwe hutten waar regelmatig onderhandelingen plaatsvinden. Toen we vlakbij de hutten stonden, toen zagen we een groep toeristen aan de Zuid-Koreaanse kant staan. Wij allemaal zwaaien en schreeuwen, en niemand die daar problemen mee had. En toen twee mensen vanaf de andere kant terug zwaaiden, werden ze meteen terechtgewezen. Hoe ironisch.

Helaas mochten we de blauwe hutten niet in – ze worden gecontroleerd door de Zuid-Koreanen en de Amerikanen, en die laten geen mensen vanaf de andere kant toe. Maar toch was het geweldig de DMZ vanaf deze kant gezien te hebben.

Na de DMZ gingen we naar het Koryo Museum, en de Wall of Division. Althans, niet de muur zelf, maar naar een plek waar de muur konden zien. Wederom een vriendelijke meneer in militair uniform die ons er wat over vertelde.

Op de weg terug naar Pyongyang zijn we nog bij de Three Charters of National Reunification monument gestopt, een grote boog die twee vrouwen voorstelt als symbool voor een herenigd Korea. Terug in Pyongyang zijn een aantal van ons nogmaals naar de mass games gegaan (waaronder ik!).