Noord-Korea (3) - Van monument naar parade

Dank weer voor de reacties! De vraag werd gesteld of alle Noord-Koreanen nu geloven wat hun verteld wordt. Goede vraag. Ik denk oprecht dat een deel van de bevolking dat absoluut gelooft. En dan met name het deel dat bepaalde privileges heeft. Maar een groot deel van de bevolking dat in armoede leeft zal daar vast anders over denken. En dat deel van de bevolking krijg je uiteraard op zo’n reis helaas niet te zien.

Deze maand staat er een aantal heel interessante artikelen over Noord- en Zuid-Korea in KIJK (wist niet eens dat het blad nog bestaat). Als je snel bent, kun je hem in de winkel nog vinden, anders kun je hem bestellen via http://www.kijkmagazine.nl/nieuws/kijk-9-2013-dossier-korea/.

Nu weer verder met mijn dagboek. Met heel veel foto’s!

Vrijdag 26 juli 2013
Op tijd opgestaan, want we hebben een drukke dag voor de boeg. Al is dit, volgens onze Engelse reisleider Simon één van de rustige dagen.

Na het ontbijt zijn we eerst naar een plein met een aantal monumenten. Daarna hebben we onze eer betuigd aan de Grote Leider en de Geliefde Leider, Kim Il-sung en Kim Jong-il op de Mansudae heuvel. Of je het er nu mee eens bent of niet, je wordt geacht te buigen voor beide leiders. Heb je daar geen behoefte aan, ga dan vooral niet naar Noord-Korea toe.

Hoe hebben wij dat gedaan? Op deze heuvel staan twee bronzen standbeelden van beide Kims van zo’n twintig meter hoog. Simon had al een bosje bloemen gekocht. Je loopt in een groep naar de beelden toe, legt bloemen neer, gaat in rijen staan, en maakt een buiging. Een indrukwekkend gezicht.

Daarna zijn we naar de National Gift Exhibition gegaan, een fascinerende verzameling cadeaus die de Kims van gasten uit binnen- en buitenland hebben ontvangen, zoals een Apple-computer van de baas van Samsung (jawel!), een basketbal gesigneerd door een beroemde NBA-speler (ben vergeten wie – nee, niet Dennis Rodman). Hij heeft hem niet zelf gebracht, maar door Madeleine Albright tijdens een van haar verzoeningsreizen naar Noord-Korea laten meenemen. Helaas mochten we hier binnen geen foto’s maken.

’s Middags eerst naar de Mansudae Art Studio waar we kunstenaars aan het werk zagen. Buiten waren veel mensen in de weer om hun eer te betuigen aan de Kims (ook hier twee beelden, dit keer gezeten op een paard), ter ere van Victory Day morgen.

Heel leuk was een ritje met de metro. De verhalen gingen dat er wel een metrostation was, maar dat de metro niet bestond. Nou, ik kan je zeggen: de metro bestaat. Naar goed communistisch gebruik ligt hij zo’n 100 meter beneden de grond (te bereiken na een héééééél lange roltrap) en we hebben zowaar een ritje gemaakt. En we waren niet de enige gebruikers. Mooie ervaring!

Een rustige dag? Nou, dat belooft wat voor de volgende dagen.

Zaterdag 27 juli 2013
Happy Victory Day! Vandaag vieren de Noord-Koreanen de ‘ overwinning’ op de Zuid-Koreanen en de Amerikanen op 27 juli 1953. Feitelijk is er toen een wapenstilstand getekend en zijn beide landen nog steeds in staat van oorlog, dus kun je niet van een overwinning spreken.

Hoe ziet zo’n dag eruit? ’s Morgens vind er een soort van ceremonie plaats op het centrale plein van Pyongyang, het Kim Il-sung Plein. Veel retoriek en symboliek, je hebt de beelden misschien wel op het journaal gezien. Hier konden we helaas niet bij aanwezig zijn – alleen voor belangrijke meneren en mevrouwen. Daarnast vond er een militaire parade plaats waarbij het volledig onduidelijk was waar en wanneer die zou zijn – officieel weet niemand er vanaf.

Omdat er allerlei wegen en bruggen afgesloten zouden zijn konden we ’s ochtends weinig doen. We zijn daarom eerst naar een warenhuis gegaan waar we op een televisie naar de ceremonie konden kijken. Daarna gingen we door naar de rand van de rivier waar we vliegtuigen en straaljagers zagen overvliegen. Toen moesten we snel door naar een straat waar de parade doorheen zou gaan. En maar wachten. Er stond een groep schoolkinderen klaar met hun instrumenten op de grond om het geheel met muziek te omlijsten.

En toen, na 40 minuten of zo, kwan er een wagen door. Iedereen vol aandacht. Vijf minuten later nog een auto. En daarna niks. Was dit het nou? Op een gegeven moment pakten de schoolkinderen hun instrumenten op en begonnen met spelen. Dat is veelbelovend, zou er dan nu echt wat gaan gebeuren?

En ja hoor, diverse militaire voertuigen kwamen langs, inclusief tanks en ander grof geschut. Erg indrukwekkend. Na een uurtje of wat was het afgelopen en gingen we terug naar het warenhuis. Toen verspreidde het gerucht zich dat de parade nog vervolgd zou worden, dus gingen we terug naar de plek waar we de parade eerder hadden gezien. En jawel, er was weer een parade aan de gang! Ook weer militair, maar dit keer veel jongens en meisjes uit de provincie die dolenthousiast waren hierbij aanwezig te zijn – altijd leuk, een tripje naar de grote stad, nietwaar. Daarnaast waren er minder mensen langs de kant waardoor we makkelijker foto’s konden maken. Geweldig!

Daarna gingen we naar de Party Founding Memorial Tower, drie hoge torens die symbool zijn voor de Koreaanse arbeiderspartij in DPRK. De hamer, sikkel en pen symboliseren de arbeider, boer en intellectueel. De toren staat in een rechte lijn met de beelden van de Kims op de Mansudae heuvel. En terwijl we naar een praatje van weer een alleraardigste mevrouw luisterden, kwamen er een aantal praalwagens langs. Weg aandacht...

’s Avonds gingen we heerlijk Koreaans barbecueën, gewoon aan tafel. Lekker met soju (soort Koreaanse jenever) erbij, heerlijk. En daarna vond het hoogtepunt van de reis plaats: een bezoek aan de mass games! Daarover de volgende keer meer...