Een traditioneel Liberiaanse bruiloft

Er zijn van die dagen die je niet snel zult vergeten. Vrijdag 24 december 2010 was zo’n dag. Ik ben namelijk naar een traditioneel Liberiaanse bruiloft geweest. Mijn Liberiaanse collega Henason had mij uitgenodigd voor zijn bruiloft en tevens gevraagd of ik een van de ‘groom’s men’ (soort van bruidsjonker/bruidsheer) wilde zijn.

Voor degenen die ook mijn vorige bijdrage hebben gelezen: ik ben dus weer terug in Liberia. Het contractgedoe is nog niet helemaal over, maar ik ben wel alvast weer deze kant opgegaan. Voornamelijk vanwege deze bruiloft.

De bruiloft verliep in één woord chaotisch. En daarmee erg Liberiaans. Een goede voorbereiding is het halve werk, maar dat is niet de kernkwaliteit van de gemiddelde Liberiaan. Een voorbeeld: de hele ‘bridal party’ (het bruidspaar met de bruidsdames en –heren) had een traditioneel Liberiaanse pakje aan. Ik dus ook. Deze pakjes moesten op maat gemaakt worden. Daarvoor zijn eind oktober al mijn maten opgenomen. Toen we de middag vóór de bruiloft rond 16:00 uur naar de kleermaker gingen, je raadt het al, waren de pakjes nog niet klaar. Tja, waarom al ergens op tijd aan beginnen als het pas op 24 december klaar moet zijn…

Dan de dag zelf. De bruidegom zou mij om 6:30 uur ophalen en de bruiloft zou om 8:00 uur beginnen. Je raadt het al: dat werd iets later. Rond 9:45 uur kwam hij eindelijk langs. Een aantal dingen was nog niet geregeld, zoals de versiering van het ouderlijk huis van de bruid. Want daar begon de bruiloft.

Volgens de tradities van de Liberiaanse bruiloft verzamelen de beide families en goede vrienden bij de ouders van de bruid. Eén grote chaotische bedoening. Het zou dus om 8:00 uur beginnen, uiteindelijk begon het om 11:30 uur. Het huis was veel te klein, dus stoelen werden gedeeld, mensen zaten op de grond, of moesten staan. Naar goed Liberiaans gebruik liep iedereen in en uit en werd er volop gebeld. Ook door de bruidegom. De bruid was er toen nog niet. Als onderdeel van de ceremonie werd zij later binnengebracht met een doek over haar hoofd. Na wat ritueel gedans werd de bruid overgedragen en daarmee klaar om te gaan trouwen.

Toen was het tijd naar het huis van het bruidspaar te gaan waar we ons gingen omkleden voor de kerk. De pakjes waren uiteindelijk de avond ervoor om 21:00 uur klaar, ruim op tijd dus. Zoals je op de foto’s kunt zien, had iedere bruidsjonker een ander kleur pakje aan en voor mij hadden ze de kleur geel bedacht. Zoals iemand op Twitter al opmerkte: ik kan zo aan de Liberiaanse Tour de France meedoen met mijn gele jurk… Uiteraard had ik als blanke in een knalgeel Afrikaans pakje veel bekijks. Vooral kinderen kunnen je dan enorm aanstaren. Af en toe voelde ik me net de koningin al zwaaiende naar de kinderen.

De kerkdienst was er een met veel zang en dans. Links van het midden zaten de bruid en de bruidsdames. Rechts de bruidegom en de bruidsheren. Een preek over transparantie in het huwelijk, dat de echtelieden geen geheimen voor elkaar zouden mogen hebben. Mooi gesproken, al denk ik dat de gemiddelde Afrikaanse man niet zo transparant is over wat hij allemaal uitspookt. De geloften werden uitgesproken en Henason en Mamie waren officieel man en vrouw!

Daarna ging de bridal party wat foto’s maken om vervolgens aan te sluiten bij de receptie. Nou, zo’n receptie gaat er wat anders aan toe dan in Nederland. De bridal party zit aan een lange tafel op een podium. Voor het podium staan een paar tafels voor de familie. Daarachter staan rijen met stoelen waar de overige gasten zitten. Alsof het een theatervoorstelling is.

Zo’n receptie is naar Liberiaanse maatstaven strak geregeld met een ceremoniemeester die netjes een agenda volgt. Praatje van de familie van de bruid. Praatje van de familie van de bruidegom. Praatje van de bruidegom waarin hij uitlegt hoe hij de bruid heeft leren kennen. Aansnijden van de taart. Gooien van het bruidsboeket. Nou ja, boeket, een slap bosje takken, meer was het niet. Daarna mocht iedereen het bruidspaar feliciteren en hun cadeau inleveren. Dat moest wel een beetje snel gebeuren, want we hadden een strak tijdschema. Tussendoor een drankje drinken (alleen fris) en een hapje eten, en 1,5 uur na aanvang stond iedereen weer buiten.

Tot slot zijn we met een klein gezelschap teruggegaan naar het huis van Henason en Mamie en hebben we nog een paar biertjes gedronken, daarbij terugkijkend op een bijzondere dag. Want dat was het zeker, bijzonder.