Even relaxen op Zanzibar

Jambo! Ofte wel: hallo! Een van de twee woorden/uitdrukkingen in Swahili die ik de afgelopen week geleerd heb. Dit is dan ook de standaard begroeting naar toeristen toe. De andere uitdrukking: hakuna matata. Wat ‘geen probleem’ betekent. Bekend geworden door de Lion King.

Het moge duidelijk zijn: Theo is even weg uit Liberia en zit nu op Zanzibar, autonoom onderdeel van Tanzania. Even een weekje relaxen. En dat lukt goed hier kan ik je zeggen. Ik heb dan ook weinig meer gedaan dan lekker aan het zwembad of op het strand gezeten te hebben.

Eén dag ben ik op pad geweest naar Prison Island en Stone Town. Prison Island is een van de eilandjes voor de kust van Zanzibar, en heeft vroeger een gevangenis gehuisvest. Al heeft het gebouw nooit als gevangenis gefunctioneerd – wel als quarantainecentrum voor allerlei buitenlanders met besmettelijke ziekten. Tegenwoordig zit er een hotel en restaurant op het eiland. En de nodige schildpadden, erg grappig.

Stone Town is het historische deel van Zanzibar Town, zeg maar de hoofdplaats van Zanzibar. Leuk om daar rond te lopen, veel kleine straatjes, een markt waar je fruit, vis, vlees, kruiden en allerlei andere spullen kunt kopen, erg leuk. Daarnaast een bezoek gebracht aan de Oude Slavenmarkt en de Beit al-Ajaib waar het Nationale Museum van Zanzibar huist. Geeft een aardig beeld van de historie van Zanzibar, maar niet meer dan dat.

En verder: gewoon lekker uitgerust in een uitermate comfortabel resort. Zwembad, strand, lekkere wijntjes drinken, lekkere visjes eten. Wel grappig om te zien wat voor mensen op zo’n resort afkomen. Veel wat oudere echtparen, ook wat jongere stellen. Sowieso veel stellen – veel mensen komen ook naar Zanzibar om te trouwen of voor hun huwelijksreis.

En uiteraard kom je ook Nederlanders tegen – waar niet in de wereld. Toch wel een typische ervaring gehad. Gisteravond ging ik bij een restaurantje in de buurt van het hotel wat te eten. Ik was de enige gast (laagseizoen), en op een gegeven moment komt een stelletje binnenlopen. Ik kijk hen aan. Zij kijken straal langs me heen. En toen ze tegen elkaar gingen praten was het duidelijk: Nederlanders. Is dit typisch Nederlanders-gedrag? Natuurlijk, ik zeg ook niet tegen iedereen gedag, maar ik vond dit wel zo opvallend.

Een paar andere opvallende zaken bij dit restaurant:
- Ze serveren geen wijn, deze wordt bij mijn hotel gehaald;
- Toen ik binnenkwam, draaiden ze gezellige Afrikaanse muziek. Op een gegeven moment werd de cd gewisseld voor cheesy Michael Bolton-muziek. Bekend van ‘toppers’ als How am I supposed to live without you? In die zin geen verschil met Liberia, waar ze ook groot liefhebber zijn van Celine Dion, Shania Twain en Kenny Rogers. Waren ze in de veronderstelling dat ik dat zo graag wilde? Ben er bang voor.

In ieder geval ben ik lekker uitgerust nu. Na ruim vier maanden Liberia achter elkaar verlang je wel eens naar iets anders. En ik wilde ook gewoon even relaxen voor ik met mijn nieuwe baan ga beginnen. Want ja, lieve mensen, per 1 juni heeft Theo een nieuwe baan! Hoe en wat, daar vertel ik de volgende keer meer over. Deze baan gaat mij in ieder geval weer veel in het buitenland brengen (eerste bestemmingen volgens planning zijn de VS, Nigeria en Zuid-Soedan), dus ik houd jullie op de hoogte van al mijn avonturen!