Terugkijkend op Liberia
Door: Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo
03 Juni 2011 | Liberië, Monrovia
Bijna een jaar Liberia. Hoe kijk ik hierop terug? In de eerste plaats als een mooie ervaring. Het was de eerste keer Afrika voor mij, en Afrika is toch duidelijk wat anders dan Nederland, Zuid-Korea of Afghanistan. Als er in Nederland een keer iets niet goed geregeld is, dan maken we ons daar druk om, en gaan we verhaal halen bij de baas. Desnoods bellen we Radar of sturen we een email naar De Telegraaf en zorgen we ervoor dat het geregeld wordt.
Volkomen zinloze emotie in Liberia. Hier ben je juist blij als iets wél goed geregeld is. Alles gaat op zijn elf-en-dertigst, plannen kunnen ze niet, en alles gebeurt op het laatste moment – als het al gebeurt. Geduld is de allerschoonste zaak hier, en dat valt niet altijd mee.
Een voorbeeld. Ik kwam terug van een heerlijk weekje Zanzibar. Een paar zaken moest nog geregeld worden, waaronder de betaling van mijn factuur. Ik had mijn rapportje en factuur enkele weken geleden al netjes ingeleverd. Kreeg ik opeens een mailtje. Theo, ze zijn de originele factuur kwijt. Of ik deze even opnieuw wil indienen. Zucht.
Ander voorbeeld. Als afsluiting van mijn trainingen moest er een ceremonie gehouden worden waarin de certificaten worden uitgereikt voor degenen die het examen gehaald hebben. Dat was al ruim van tevoren bekend. Ik had al een voorstel gedaan: doe dat nou op donderdag of vrijdag (evt. zaterdag) nadat ik van Zanzibar terugben. Want de week erna ben ik weg. Wat denk je: nog niks geregeld toen ik terugkwam. Wanneer werd de ceremonie uiteindelijk gehouden? De ochtend voordat ik het vliegtuig terug naar Nederland instapte. Nogmaals zucht. Het heeft nog wel een paar leuke fotootjes opgeleverd.
Natuurlijk, Liberia heeft ook positieve kanten. Het land is erg groen, heeft zeker toeristische potentie, en mensen zijn over het algemeen vriendelijk en niet opdringerig. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, en dat is in sommige andere landen wel anders. Verder heb ik veel leuke mensen leren kennen waar ik zeker contact mee zal blijven houden.
Dit is niet alleen een terugblik, maar ook een blik naar voren. Want per 1 juni ben ik met een nieuwe baan begonnen. Als internal auditor (intern accountant) bij een Amerikaanse hulpverleningsorganisatie. Ik blijf in Nederland wonen (danwel ik ga weer in Nederland wonen, het is maar hoe je het bekijkt), maar ik zal veel de wereld over reizen voor het controleren van hun projecten. Ter introductie zit ik nu een maand bij hen op het hoofdkantoor in Baltimore. Heel veel zin in! Uiteraard blijf ik hierover schrijven, dus jullie zijn nog niet van me af.
Volkomen zinloze emotie in Liberia. Hier ben je juist blij als iets wél goed geregeld is. Alles gaat op zijn elf-en-dertigst, plannen kunnen ze niet, en alles gebeurt op het laatste moment – als het al gebeurt. Geduld is de allerschoonste zaak hier, en dat valt niet altijd mee.
Een voorbeeld. Ik kwam terug van een heerlijk weekje Zanzibar. Een paar zaken moest nog geregeld worden, waaronder de betaling van mijn factuur. Ik had mijn rapportje en factuur enkele weken geleden al netjes ingeleverd. Kreeg ik opeens een mailtje. Theo, ze zijn de originele factuur kwijt. Of ik deze even opnieuw wil indienen. Zucht.
Ander voorbeeld. Als afsluiting van mijn trainingen moest er een ceremonie gehouden worden waarin de certificaten worden uitgereikt voor degenen die het examen gehaald hebben. Dat was al ruim van tevoren bekend. Ik had al een voorstel gedaan: doe dat nou op donderdag of vrijdag (evt. zaterdag) nadat ik van Zanzibar terugben. Want de week erna ben ik weg. Wat denk je: nog niks geregeld toen ik terugkwam. Wanneer werd de ceremonie uiteindelijk gehouden? De ochtend voordat ik het vliegtuig terug naar Nederland instapte. Nogmaals zucht. Het heeft nog wel een paar leuke fotootjes opgeleverd.
Natuurlijk, Liberia heeft ook positieve kanten. Het land is erg groen, heeft zeker toeristische potentie, en mensen zijn over het algemeen vriendelijk en niet opdringerig. Ik heb me geen moment onveilig gevoeld, en dat is in sommige andere landen wel anders. Verder heb ik veel leuke mensen leren kennen waar ik zeker contact mee zal blijven houden.
Dit is niet alleen een terugblik, maar ook een blik naar voren. Want per 1 juni ben ik met een nieuwe baan begonnen. Als internal auditor (intern accountant) bij een Amerikaanse hulpverleningsorganisatie. Ik blijf in Nederland wonen (danwel ik ga weer in Nederland wonen, het is maar hoe je het bekijkt), maar ik zal veel de wereld over reizen voor het controleren van hun projecten. Ter introductie zit ik nu een maand bij hen op het hoofdkantoor in Baltimore. Heel veel zin in! Uiteraard blijf ik hierover schrijven, dus jullie zijn nog niet van me af.
-
05 Juni 2011 - 18:22
Marianne:
Ik blijf je volgen....!
-
06 Juni 2011 - 02:24
Anke:
Hele herkenbare emotie!! Zorgt er wel voor dat je wat meer gaat relativeren :-). Succes in Baltimore! -
15 April 2013 - 14:39
Janssens:
Beste,
Ik kan via google op uw reisverslag terecht. (Daar ik had opgezocht: hoe gaat het nu in Liberia? )
Terugkijkend op uw ervaring in Liberia schreef u u geen moment onveilig te hebben gevoeld.
Mijn man is in Gnana en ik kreeg vandaag een werkaanbieding in Liberia. Hij wilde niet dat zijn dochter in een voormalig oorlogsland naar school zou gaan... Er zou vanalles gebeuren.
Ik ben Belgische en heb 8 jaar in Ghana gewoond wat mij uitstekend beviel.
Graag had ik eens met u van gedachtenkunnen wisselen.
Alvast bedankt.
Met vriendelijke groeten,
An Janssens
e-mail: antwerpstock@hotmail.com
Gsm: +32 488 232 778
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
