Groeten uit Guatemala!
Door: Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo
19 Maart 2014 | Guatemala, Guatemala-stad
Zo, ik heb de eerste maand Guatemala overleefd. Niet dat dat zo’n zware opgave was, maar toch. De aanloop was dat wél, zeg maar gerust gekkenwerk. Het grootste deel van januari heb ik in Sudan gezeten, nog in mijn hoedanigheid als intern accountant. Interessante ervaringen, met voedseldistributies aan ontheemde Sudanesen wat me het meeste is bijgebleven.
Eind januari kwam ik terug uit Sudan en toen had ik nog 2,5 dag om mijn huis leeg te ruimen, spullen in te pakken, en op het vliegtuig naar Guatemala te stappen. Het grootste vraagteken: lukt het mijn werkgever om op tijd de verhuizer te regelen die een deel van mijn spullen naar Guatemala gaat verschepen?
Het antwoord, na dagen van een steeds groter wordende vorm van stress: ja. Donderdagavond kreeg ik te horen wie er geselecteerd was, vrijdagmorgen sprak ik de Nederlandse vertegenwoordiger, en 20 minuten later stonden de verhuizers op de stoep. Een zucht van verlichting. Vrijdagmiddag kwam de kringloop langs om overige meubels op te halen en toen was mijn huis ineens een stuk leger.
Zaterdag op en neer naar Brabant gereden om spullen bij mijn moeder af te geven, zaterdagavond heerlijk met Chantal bij Yamazato gegeten, en zondagmorgen naar Guatemala. Anke en Kees waren zo lief geweest mij thuis op te halen met mijn vele bagage, en Hanneke, Lydia, Kyung en Emma stonden op Schiphol om mij uit te zwaaien. Zo lief! Overigens zagen we ook Ireen Wüst en anderen rondlopen, die dezelfde ochtend naar Sochi vertrokken. Mijn collega Brian haalde mij 20 uur later van de luchthaven in Guatemala op en toen kon het avontuur beginnen!
Ja, want een beetje spannend is het allemaal wel. Ook al heb ik veel gereisd de afgelopen jaren, ik heb wel meestal Amsterdam als basis gehad. En nu dan voor het eerst voor meerdere jaren naar het buitenland. En dan niet naar Duitsland of Engeland, maar naar Guatemala. Waar het minstens 18 uur kost om er vanuit Nederland te komen. Waar ik weliswaar bij dezelfde werkgever werk, maar wel in een andere functie, als Regional Finance Officer – dit betekent dat ik verantwoordelijjk ben voor financiën binnen Latijns-Amerika en de Caraïben. Gelukkig nog steeds met reizen, wel voornamelijk in de regio.
Belangrijk voor mij is het om mezelf thuis te gaan voelen. Prettige woonruimte helpt daarbij. Gelukkig is daar veel keus in – een huis of een appartement, in de stad of buiten de stad. Aangezien ik hier alleen ben, wil ik graag centraal in een appartement gaan wonen. En ik heb wat gevonden! Mooi appartement, niet te groot (sommige zijn groot genoeg voor een kinderrijk gezin), zwembad in de tuin, goede lokatie, en een supermooi uitzicht vanaf de 18e verdieping. En ja, met een logeerkamer, dus jullie zijn van harte welkom :-). Vorige week zaterdag ben ik verhuisd – mijn huis is nog zo goed als leeg, want mijn scheepslading komt waarschijnlijk pas volgende maand. Uiteraard heb ik wel meteen TV en internetaansluiting geregeld...
Gelukkig is er naast werk en de appartemenjacht ook tijd voor ontspanning. Eind maart ben ik met Brian en zijn gezin naar Monterrico gegaan, heerlijk aan het strand aan de westkust. Lekker relaxen, aan het zwembad hangen, en niets doen. Het leven in Guatemala is zwaar...
Eind januari kwam ik terug uit Sudan en toen had ik nog 2,5 dag om mijn huis leeg te ruimen, spullen in te pakken, en op het vliegtuig naar Guatemala te stappen. Het grootste vraagteken: lukt het mijn werkgever om op tijd de verhuizer te regelen die een deel van mijn spullen naar Guatemala gaat verschepen?
Het antwoord, na dagen van een steeds groter wordende vorm van stress: ja. Donderdagavond kreeg ik te horen wie er geselecteerd was, vrijdagmorgen sprak ik de Nederlandse vertegenwoordiger, en 20 minuten later stonden de verhuizers op de stoep. Een zucht van verlichting. Vrijdagmiddag kwam de kringloop langs om overige meubels op te halen en toen was mijn huis ineens een stuk leger.
Zaterdag op en neer naar Brabant gereden om spullen bij mijn moeder af te geven, zaterdagavond heerlijk met Chantal bij Yamazato gegeten, en zondagmorgen naar Guatemala. Anke en Kees waren zo lief geweest mij thuis op te halen met mijn vele bagage, en Hanneke, Lydia, Kyung en Emma stonden op Schiphol om mij uit te zwaaien. Zo lief! Overigens zagen we ook Ireen Wüst en anderen rondlopen, die dezelfde ochtend naar Sochi vertrokken. Mijn collega Brian haalde mij 20 uur later van de luchthaven in Guatemala op en toen kon het avontuur beginnen!
Ja, want een beetje spannend is het allemaal wel. Ook al heb ik veel gereisd de afgelopen jaren, ik heb wel meestal Amsterdam als basis gehad. En nu dan voor het eerst voor meerdere jaren naar het buitenland. En dan niet naar Duitsland of Engeland, maar naar Guatemala. Waar het minstens 18 uur kost om er vanuit Nederland te komen. Waar ik weliswaar bij dezelfde werkgever werk, maar wel in een andere functie, als Regional Finance Officer – dit betekent dat ik verantwoordelijjk ben voor financiën binnen Latijns-Amerika en de Caraïben. Gelukkig nog steeds met reizen, wel voornamelijk in de regio.
Belangrijk voor mij is het om mezelf thuis te gaan voelen. Prettige woonruimte helpt daarbij. Gelukkig is daar veel keus in – een huis of een appartement, in de stad of buiten de stad. Aangezien ik hier alleen ben, wil ik graag centraal in een appartement gaan wonen. En ik heb wat gevonden! Mooi appartement, niet te groot (sommige zijn groot genoeg voor een kinderrijk gezin), zwembad in de tuin, goede lokatie, en een supermooi uitzicht vanaf de 18e verdieping. En ja, met een logeerkamer, dus jullie zijn van harte welkom :-). Vorige week zaterdag ben ik verhuisd – mijn huis is nog zo goed als leeg, want mijn scheepslading komt waarschijnlijk pas volgende maand. Uiteraard heb ik wel meteen TV en internetaansluiting geregeld...
Gelukkig is er naast werk en de appartemenjacht ook tijd voor ontspanning. Eind maart ben ik met Brian en zijn gezin naar Monterrico gegaan, heerlijk aan het strand aan de westkust. Lekker relaxen, aan het zwembad hangen, en niets doen. Het leven in Guatemala is zwaar...
-
19 Maart 2014 - 10:18
Je Moeder:
hoi Theo, leuk verslag en mooie foto's. en je weet dat ik een keer gebruik ga maken van je logeerkamer. groetjes -
19 Maart 2014 - 22:54
Roelie Grakist:
Dag Theo,
Van je moeder krijg ik je reisverslagen. Vooral die van Noord Korea vond ik interessant.
Wat heb jij een bijzonder leven. En je ziet zoveel van de wereld. Ook dit verslag is weer
mooi en zo ook de foto's.
Het ga je goed in Guatemala en wie weet tot het volgende verslag.
Groet,
Roelie Grakist (e-mail adres: renwgrakist@ziggo.nl) -
20 Maart 2014 - 22:04
Hanneke:
Ziet er prima uit!
Dat Monterrico krijg je ook bij het boeken van de de logeerkamer?? -
15 December 2017 - 22:20
Sandy Houtkamp:
Beste Theo,
Via uw Noord-Korea verslagen ben ik op uw profiel gekomen, en ik heb met veel interesse uw verslagen gelezen. De reden dat ik Waarbenjij.nu aan het afzoeken ben, is omdat ik op dit moment bezig ben met mijn afstudeerscriptie. Ik doe onderzoek naar de reismotieven en karaktereigenschappen van mensen die reizen naar bijzondere bestemmingen (zoals bijv. Noord-Korea, Venezuela, Afghanistan, etc.). Aangezien u al redelijk wat bijzondere landen heeft bezocht, denk ik dan ook dat u de perfecte toevoeging aan mijn scriptie zou kunnen zijn! Ik zag dat u voor een aantal landen ook heeft bezocht voor uw werk, maar misschien zou u uw visie willen geven op of u deze landen geschikt zijn voor reizigers om naartoe te reizen (veiligheid, etc). Mocht u beschikbaar zijn voor een kort interview, zou u dan willen mailen naar sandyhoutkamp@hotmail.com?
Ik hoop wat van u te horen!
Met vriendelijke groet,
Sandy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
